We zijn goed bezig met onze inburgeringscursus. We zeggen nu dus 'namasté', vouwen de handen voor de borst en maken een beleefde buiging. We zijn inmiddels in Jodhpur aangekomen en morgen gaan we door naar Jaipur. Klinkt heeeel druk, maar valt mee:wij hebben Prem.

We waren gebleven in Udaipur. De rit naar Rohet verliep voorspoedig. We maakten kennis met de Indiase snelwegen: maximaal 90 km per uur, als er een tegenligger komt omdat hij te lui is om even in te voegen op zijn eigen kant van de weg dan seint hij met zijn lichten (verkeersbericht?, nooit van gehoord) en als er dan een vrachtauto op zijn kant ligt staat Prem op zijn rem zodat we dat eens allemaal goed kunnen bekijken. Hij vroeg nog net niet of we er een foto van wilden maken.

Na een fijn, bochtig bergweggetje (Eline, je zou het vanwege zijn rijstijl niet overleven) kwamen we bij een enorm tempelcomplex. Blote knieën en blote schouders niet toegestaan, gelukkig was het maar 40 graden dus die langere broek en een vestje kwamen best van pas. In de tempel was Matthijs me direct kwijt, ik volg vaak niet de route die aangegeven staat en weet meestal de "experts" te ontwijken. De tempel was indrukwekkend, ik kan niet anders zeggen. Met gele stippen op ons voorhoofd verlieten we het complex, op naar een lang en gelukkig leven (en een paar honderd roepies lichter).

We vervolgden onze weg en Prem reed voorbij de afslag die mij wel logisch leek, maar goed hij is de chauffeur. Ineens stond hij bruusk op zijn rem, geen ongeluk te zien, en vroeg ons of we wat wilden drinken. We hadden hem door: afleidingsmanoeuvre.... Hij had de afslag gemist en we reden weer een stukkie terug. Uiteindelijk reed hij ons keurig Rohet in, stopte ergens dat wij dachten; ok, is het hier?? Aan de buitenkant geef je er geen roepie voor. Maar... achter de muur zat een oase van rust. Onze kamer zat recht boven de (vermaarde) paardenstallen de familie, maar daar heb ik niet echt iets van gemerkt. Onze dierenvriend mister M rook direct iets....

De volgende dag vroeg op voor weer een fietstocht. De fietsen vielen in het niet bij degene die we eerder hadden, maar ze hadden supergezellige mandjes voorop! Ok, geen versnelling en het zadel was niet verstelbaar en de ketting was niet jofel, maar who cares? We waren op stap met een vogelaar, dat ging wat worden... Lyrisch over een reiger. Uh, meneer, die heb ik ook wel eens op de rand van mijn vijver zitten.... Kijk naar die pauw dan! Uh, meneer, die hebben wij in Nederland ook. Die eend dan? Uiteindelijk zagen we een kingfisher. Ok, die hadden we nog nooit in het echt gezien. Dat we de antilopen in de verte spannender vonden, vond hij maar niks. De gids voelde wel aan dat dit niet helemaal aan onze verwachtingen voldeed. Hij probeerde het nog met de lokale basisschool. Na de corrigerende tik waarbij één van de jochies een halve meter van zijn plaats af sprong en nadat de gids me probeerde te overtuigen dat vrouwen écht minder horen te verdienen dan mannen voor hetzelfde werk was mijn hoofd klaar met deze man. Beleefd ja en amen geknikt de rest van de tocht terug. Gelukkig hadden we wind mee...

De avond werd gevuld met een jeeptocht langs de Bisnoi, mensen die leven op het platteland en proberen zoveel mogelijk de natuur in ere te houden en daarvoor 29 regels volgen. Mooi principe maar langzaam aan verwaterden ook bij hen de principes kennelijk. We mochten overal foto's maken maar dat voelt best gênant, dat hebben we dus ook niet gedaan. Dat welvaart een invloed heeft op je uiterlijk werd wel pijnlijk duidelijk toen de stamoudste vertelde dat hij 79 was... Fuckeduckie, dat is mijn vader ook bijna.... en die ziet er een stuk gezonder uit!

De gids telefoneerde druk, op naar de opiumceremonie. Hè, lekker, nu komen we op mijn terrein dacht ik. De gids haastte zich te zeggen dat opium nu aan strikte banden ligt in India, welkom in de echte wereld. Er werd een showtje opgevoerd, hij had het over tinctura opii en legde een zwart blokje in mijn handen wat bij lange na niets met tinctura te maken had. Daarna moesten we nog even langs de pottenbakker. We scoorden onderweg nog even een geitenhoeder, dat was een spontane actie.

De antilopen deden gewoon wat antilopen altijd doen; hun kont naar je toedraaien. Dat was fun en echt. De rest van de dag was prima, maar had een hoop verkoopgehalte. Jammer, ik had de hele dag het idee dat ik in een Bollywood film liep, alles leek geregisseerd.

Vandaag hebben we een drukke dag in Jodhpur gehad met een supergids en hebben we lekker getokkeld over het fort. Dat verhaal en de foto's volgen.

Namasté, wij gaan slapen...