Na de uitgebreide uiteenzetting over Delhi zal ik een ietwat beknopter verhaal over de indrukken in Udaipur schrijven. Iets is in mijn beleving heel leuk, leuk of minder leuk en voelt heel goed, goed of minder goed. Hoe die plekjes dan precies heten; geen idee. Dat soort dingen kan ik opzoeken in een boekie of vragen aan mijn meereizende encyclopedie die luistert naar de naam Matthijs.

De vlucht vanuit Delhi was vertraagd, maar de piloot had vroeger in de Efteling gewerkt en met wat capriolen van boven naar beneden en van links naar rechts haalde hij de verloren tijd grotendeels weer in. Wij hoefden pas om half vijf weer klaar te staan voor een boottochtje dus we hadden die middag alle tijd in dit fantastische hotel om een beetje te zwemmen en te appen met het thuisfront.

De eigenaar van dit hotel had na het voltooien van dit bouwwerk kennelijk nog een paar stuivers over; het wemelt hier van de oldtimers. Je kunt het mooi of minder mooi vinden, maar bijzonder is het. Vandaar ook de titel van dit verhaal, we leven hier als een maharadja. Behalve dan net even: ik was ongeveer hier met mijn verhaal en toen besloot iemand de Wifi er even af te gooien, alles kwijt en opnieuw beginnen....

Terug naar de boottocht die stipt om 17.00 uur vertrok. Alleen zaten wij er niet op. Het verkeer zat ietsiepietsie tegen, de gids moest opgehaald worden en de tickets moesten nog gekocht worden. Dat past niet in een half uurtje en vijf minuten voor vijf kwam de stress onder de tulband van Prem uit. Nou ja, dan maar een uurtje later vertrekken. Had ik nog even tijd voor de échte India ervaring; een toiletbezoekje. Neus dicht en vooral niet te veel kijken, daar kom je een eind mee. Suus, het kwam dicht bij de Ethiopische ervaring.

De boottocht was prima, het paleis is prachtig bij de ondergaande zon dus eigenlijk heeft de vertraging alleen maar goeds opgeleverd.

En dan vandaag: om 9.15 hadden we al 30 kilometer gefietst met Hussain. Startend bij de opkomende zon vanuit Udaipur om 6.15 uur met een heerlijk temperatuurtje van rond de 26 graden. Hussain zette direct de gang er in, heuvel op. Na een minuut of 10 waren we de stad uit en reden we langs het meer op rustige wegen. Langs de weg kregen we nog een kop thee van hem bij een stalletje waarvan je zeker weet dat de smaakpolitie daar hele fijne culturen aan zou treffen maar ach, we merken het vanzelf als het mis gaat.

Als slotstuk van vandaag zijn we nog in een tempel geweest en ook in het paleis. Wat een pracht en praal! En wat een fijn einde van deze middag in ons zwembad: nog even genieten als een maharadja.....